- عمل انزالکه آنرا ممکنست همان عللی که موجب نقص کار نعوظ می شود مختل و معیوب نماید و دو نوع بیماری دارد، یکی آنکه انزال بی اختیار و بی موقع دست دهد و یکی آنکه انزال حاصل نشود.انزال زود بیشتر وقتی دست می دهد که شخص بیمر حساس یا مبتلا به ضعف اعصاب باشد و نیز چون کسی سالیان، از مشتاقان وصال معشوق باشد سرانجام هجران به پایان رشد و وصال میسر گردد گرفتار این عارضه می شود تاثر روحی این کیفیت گاهی چنان شدید است که کوچکترین تماسی موجب انزال مرد می شود و زنان گمان می کنند چنین مردی دچار عنن است.انزال زود اگر ناشی از آماس قسمت فوقانی پیشابدان نباشد همانا ضعف اعصاب جنسی را می رساند و علل بسیاری می تواند داشته باشد و چنانچه بسیری از دانشمندان معتقدند به نظر ما نیز نشانه آنست که این اشخاص ضعیف الاراده از رسیدن به آرزوی خویش مایوس شده و یا اینکه بین میل درونی و رعب از مقاربت گرفتار شده اند. وحشت آنکه مبادا بوقت آماده عمل نشوند. ترس و تصور پنهانی که شاید مبتلا به عنن باشند، هراس آنکه نکند کسی برسد یا مبادا کسی از روزنه ای تماشا کند. و آواز درونی وجدان که با هوای دل مخالف است یا بیم از بیماریهای واگیر یا عوامل دیگر همه ممکنست موجب انزال زود شود.پس معلوم شد علل انزال زود شبیه به علل نعوظ ناقص است.هر عمل جنسی که از حد طبیعی و اعتدال خارج شود از جماع گسیخته گرفته تا جماع مطلوب که اولی گسیختن مقاربت است در حین انزال و دومی عقب انداختن انزال است، ممکن است بالاخره فاعل را دچار مرض انزال زود کند نادر نیست شخصی که مدتی جماع گسیخته نمود چون بخواهد جماع طبیعی کند از عهده برنیاید.آنچه از لحاظ ناخوشی عنن درمانش دشوارتر است عننی استکه در نتیجه خودداری طولانی از جماع عارض شده باشد که در اثر بیکاری و ورزش نکردن فعالیت جنسی ضعیف می شود و این کیفیت در مورد همه اعضای بدن صدق می کند که چون عضوی مدتی بیکار ماند افسرده و خشک شده و استطاعت عمل را از دست می دهد.غیر از این علل جسمی و روحی که درمان آن کار پزشکان مخصوص این فن است گاهی عنن در اثر کج شکلی آلت یا اختلالات ترشحات داخلی (مقصود غدد بیضه و غیره است) یا در اثر جراحات وارده به مجرای بول یا لوله های دیگر ترشح دست می دهد که مانع انزال می شود لکن عنن ناقصی که مراد از آن نقص نعوظ باشد غالبا مربوط به امور روحی است و ترس عنن که در نتیجه شوخی های زمان بچگی یا علل دیگر عارض شده باشد مرد سالم تندرست طبیعی را عنین می کند.مرض دیگر بیماری رقیق بودن منی است که در اینحال مقداری مایع کافی است ولی کیفیت آن ضعیف است و این عارضه چند نوع است یکی آنکه تخمه منی کم باشد، دیگر آنکه فعالیت تخمه ها کم باشد و قبل از رسیدن به تخم زن تباه شوند. دیگر آنست که تخمه ها نه جان و نه حرکت داشته باشند این عوارض همه در اثر غیر منظم بودن اختلال ترشحات درونی است.منی برای اینکه رسیده و کامل شود محتاج به تراوشات چند غده است: «بیضه، بیضه پشت، لوله منی و پرستات» آماسهایی که در اثر سوزاک تولید شود غالبا باعث بی حالی و ضف تخمه منی می شود و این مرض هم در مردان و هم زنان غالبا ریشه و اصل عقیمی است.وظیفه پزشکی که چنین مریضی به او مراجعه کند بسیار ظریف و مشکل است. از تجربه و امتحان منی همیشه نمی توان مطمئن بود که منی در حال تجزیه عینا همان کیفیتی را داشته باشد که هنگام انزال، چه کیفیت منی منوط به حالت روحی مرد است و تغییر می کند و از این گذشته ترشحات مهبل زن در کار موثر است، خلاصه اگر در امتحان و تجزیه اولی تخمه سالم دیده نشده پزشک نباید فورا چنین نتیجه بگیرد که مرد عقیم است. باید مکرر در مکرر منی را تجزیه نمود تا اطمینان کامل دست دهد. یکی از پزشکان مجرب معتقد است که بهترین وسیله آنست که منی را برای تجزیه از مهبل زن بگیرند و پزشک معروف دیگری می گوید:«به تجربه رسیده است که گاهی چون منی امتحان می شود ظاهرا تخمه زنده کم دارد ولی منی همان شخص را چون پس از مقاربت از مهبل زن گرفته امتحان کنند پر از تخمه های فعال و زنده است چه در آنجا با ترشحاتی می آمیزد که هنگام مقاربت از مهبل زن خارج می شود، پس قبل از اینکه پزشک حکم قطعی راجع به عقیم بودن مردی بدهد نخست باید کیفیت سازی داشتن ترشحات مرد و زن را به دقت مطالعه کند که مبادا نقصی در این وادی موجود باشد»

نوشته شده در پنج شنبه 89/8/27ساعت 11:10 عصر توسط شیطونک نظرات ( ) | |